Koncertem tańców węgierskich Brahmsa i słowiańskich Dworzaka zainaugurowała w niedzielę, 26 marca 2006 r. o godz. 17.00 działalność Toruńska Orkiestra Symfoniczna. Dotychczasowi kameraliści skład symfoniczny osiągnęli już w styczniu tego roku.
Niedzielny koncerct w Sali Wielkiej Dworu Artusa rozpoczęła projekcja multimedialna dotycząca działalności orkiestry. Prezydent Miachał Zaleski i przewodniczący Rady Miasta Józef Jaworski wręczyli uchwałę i tekst nowego statutu orkiestry dyrektorowi Wakarecemu.
- Jednym z symboli Torunia jest flisak grający na skrzypcach – mówił podczas uroczystości prezydent Zaleski - Ten dzielny człowiek, jak głosi legenda, wyprowadził z naszego miasta żaby, z których plagą nie można było sobie dać rady. Jeśli jeden muzyk mógł zdziałać tyle, pomyślmy jaką moc ma 53-osobowy zespół. Jestem więc spokojny o przyszłość Torunia, bo głęboko wierzę w to, że dźwięki muzyki symfonicznej oddalać będą od nas wszelkie nieszczęścia.
Podczas koncertu orkiestrą dyrygował Jerzy Salwarowski. Oprócz urworów Brahmsa i Dworzaka zabrzmiał specjalnie skomponowany na tę okazję przez Magdalenę Cynk "Kujawiak TOS".
9 lutego 2006 r. Rada Miasta Torunia nadała Toruńskiej Orkiestrze Kameralnej nowy statut i nazwę: Toruńskiej Orkiestry Symfonicznej. Orkiestra powstała w 1979 r. Od roku 1991 jest ona instytucją samorządową, podległą Gminie Miasta Toruń. Do tej pory działała w oparciu statut nadany jej przez Radę Miejską Torunia 22 października 1992 roku w sprawie utworzenia miejskiej instytucji kultury pod nazwą Toruńska Orkiestra Kameralna.
Toruńska Orkiestra na początku swojej działalności liczyła zaledwie 14 muzyków. Były tu instrumenty smyczkowe oraz jeden obój. Obecnie w składzie jest 10 pierwszych skrzypiec, 8 drugich, 7 altówek, 6 wiolonczel, 3 kontrabasy, po 2 flety, klarnety, oboje, fagoty i trąbki, 4 waltornie, 3 puzony, perkusja i fortepian. Jest to skład podstawowy do wykonania większości symfonii.
Dyrektor Wakarecy zapowiada, że w ciągu najbliższych dwóch lat orkiestra powinna mieć za sobą wykonania kompletu symfonii Czajkowskiego i wszystkich ważniejszych symfonii Dvoraka (od numeru 5 do 9). W repertuarze znajdą się także wykonywane już wcześniej incydentalnie wszystkie cztery symfonie Brahmsa, niektóre Schumanna i całe mnóstwo utworów symfonicznych – koncertów instrumentalnych, a więc najsłynniejszych koncertów skrzypcowych i fortepianowych.