Wielka Gala Operetki | www.torun.pl

Motyw przewodni wieczoru, operetka, to zbliżony do opery gatunek muzyczny charakteryzujący się lekką muzyką i komediową akcją sceniczną. W naszym repertuarze odnajdą Państwo utwory z najbardziej cenionych dzieł, łączące w sobie indywidualny geniusz muzyczny, pełne humoru ujęcia popularnych motywów i zróżnicowane brzmienia. Proponowany wybór operetek, sygnowanych najsłynniejszymi nazwiskami, z pewnością zachwyci zarówno muzycznego konesera, jak i osobę, która po raz pierwszy ma do czynienia z tym gatunkiem. 

Nie zabraknie czołowego przedstawiciela operetkowej sceny muzycznej: Johanna Straussa. Wysłuchają Państwo utworów „Barona cygańskiego”: Uwertury i słynnej arii „Wielka sława to żart”. Operetka cechuje się wspaniałym cygańsko-węgierskim klimatem, który razem z wiedeńskim wyrafinowaniem tworzy barwną i błyskotliwą opowieść o miłości i zmiennych kolejach losu. Pojawi się również Paul Abraham wraz z walcem angielskim „Pardon, madame” z operetki „Wiktoria i jej Huzar”. Zróżnicowanie muzycznego klimatu i subtelne połączenie najlepszych tradycji z wpływami nowoczesnych tańców włączyły to dzieło do grona najwybitniejszych operetek lat 30. XX wieku.  Nie zabraknie również Emmericha Kalmana, a w szczególności obfitych w austriacko-węgierskie motywy i wspaniałe rytmy czardasza utworów z „Księżniczki czardasza”. W repertuarze przewidziana jest również „Księżna cyrkówka” i „Hrabina Marica”. Wieczór urozmaicą ludowość i bogactwo folkloru bijące z „Ptaszku mój” z operetki „Ptasznik z Tyrolu” Karla Zellera. Franz Lehar i utwory z „Wesołej wdówki”: „Wilia” oraz „Usta milczą” wzbogacą galę w elementy słoweńskiej tradycji muzycznej; podobnie w przypadku utworów „Miłość to niebo na ziemi” z operetki „Paganini” oraz „Kto me usta całuje”. Będzie można usłyszeć również „Wieczór taki piękny” z amerykańskiego musicalu „South Pacific” Richarda Rodgersa stanowiący zaproszenie do muzycznej wędrówki po rajskich wyspach Bora Bora. Pojawi się również Mitchell Leigh i dzieło „Snić sen” z „Człowieka z La Manchy”, nowatorskiego ze względu na wprowadzenie elementów teatru dramatycznego i konsekwentną jedność miejsca i czasu. Godna uwagi jest również skomponowana przez Roberta Stoltza dla Jana Kiepury piosenka „Brunetki, blondynki” będąca pogodnym hołdem złożonym różnorodnej urodzie kobiet.