Kajetan Pochylski - Ostatnie kino – poza ekranem | www.torun.pl

Na wystawę składają się dwa elementy. Pierwszym z nich jest ekspozycja znajdująca się w Galerii 011 przedstawiająca proces tworzenia obrazu ruchomego. Przez tę ekspozycję artysta zwraca uwagę na to, iż obraz filmowy może istnieć poza ekranem kinowym. Obraz, klatka filmowa może stać się obiektem który wychodzi poza ekran projekcyjny. Przez takie działania nawiązuje do twórczości artystów tworzących w latach 60 i 70 ubiegłego wieku, którzy eksperymentowali z materią filmu, taśmy takich jak: Paul Sharits, Peter Kubelka, Stan Brakhage, Julian Antonisz. Drugim elementem jest projekcja filmu „Ostatnie Kino”. Tematem filmu jest historia dziadka artysty Jerzego, który – jak mówi babcia – prowadził ostatnie kino oświatowe w Polsce. Film budowany jest za pomocą opowieści babci Krystyny, mówiącej o kinie, dziadku i życiu. Narratorem w tej opowieści jest syn artysty Tymon, a w rolę dziadka Jerzego wcielili się tata Witold oraz syn (jako dziadek, gdy był dzieckiem). Przedstawiana historia jest bardzo osobista, a dobór osób występujący w filmie wyraźnie to podkreśla. Obraz został zrealizowany autorską metodą, łączącą w sobie techniki cyfrowe i analogowe. Powstały film jest efektem nawarstwień. Został wykonany za pomocą kamery cyfrowej oraz typowych narzędzi rysunkowych, malarskich, graficznych. Podczas realizacji filmu powstało około 8200 ręcznie wykonanych klatek. Zamiarem było stworzenie czegoś niekonwencjonalnego, innego od klasycznego współczesnego zapisu cyfrowego, w sposób twórczy łączącego ze sobą dwie technologie filmowe: technikę zapisu analogowego z technikami zapisu cyfrowego. Celem było również doprowadzenie procesu tworzenia filmu autorskiego do formy rękodzieła. Wystawa ta jest częścią rozprawy doktorskiej „Ostatnie kino” Transformacja, modyfikacja obrazów cyfrowych i analogowych. Poszukiwanie wartości plastycznych w filmie.

Wstęp wolny (ilość osób mocno ograniczona)